Slapeloze nachten
De modale burger ligt nog niet wakker van de komende gemeenteraadsverkiezingen. Voor velen zal dat ook nooit gebeuren. De verkiezingen zijn voor de meesten van ons een zondag waarop je een uitstapje naar een stembureau moet maken. Maar dat is niet zo voor politiekers , kandidaat-politiekers en partijbesturen. Daar gonst het van theorieën, strategieën, zorgen en nachtmerries.
Dries en Sturm und drang.
Hier in Zele is dat niet anders. Meest prominent op dit moment is de Jong VLD, die onder leiding van Dries Van Hecke een Sturm und Drang moment hebben. Jongeren die de oude garde van hun partij wakker houden, ja zelfs uitdagen. Ze moeten natuurlijk oppassen dat ze met al hun onstuimigheid niet in eigen voet schieten. Een gemeente runnen is geen gemakkelijke opdracht, daar heb je ervaring voor nodig. Om verschillende partners in een coalitie op dezelfde lijn te houden. Ze hebben het voordeel dat ze een voorman hebben van wie ze, eens verkozen, veel kunnen leren om zich later te ontPOPPEn tot beslagen politiekers. Als ze slim zijn, houden ze hun kopman in ere.
Nu of nooit?
In het kamp van de CD&V is het opvallend rustig. De kopman is aangeduid, maar voor de rest horen we weinig. Nochtans is het voor Hans Knop een kwestie van nu of nooit. Hij wordt er ook niet jonger op, hoewel hij nog steeds het uiterlijk van een jeune premier heeft. Hij greep in het verleden al twee keer nipt naast de burgemeestersjerp, dus de derde keer moet het prijs zijn. Maar het is niet eenvoudig om de verschillende strekkingen binnen de partij met elkaar te verzoenen. Bij wijlen komt de rivaliteit zelfs op de gemeenteraad tot uiting. Dat is typisch voor de CD&V, ook op hoger niveau. Zie maar de recente openbare verwijten tussen Pieter De Crem en Kris Peeters. Hoewel ik niet weet of Johan Antheunis Pieter De Crem is, en Hans Knop Kris Peeters. Of omgekeerd.
En de mogelijkheid dat Jos Withofs als lijsttrekker zou worden gekozen, deed enkele tijd geleden de geruchtmolen draaien. Het zal voor CD&V kwestie worden om in hun programma een sterk statement te maken. Tot hiertoe lag de nadruk in de tussenkomsten vooral op communicatie met de burger. Maar ik betwijfel of die burger daardoor het CD&V bolletje gaat kleuren. Ik verwacht daarom binnenkort een stevig statement over het programma om de verkiezingen te kleuren.
Kartellitis
De N-VA is een kartel aangegaan met Zele Vlakaf. Om jonge mensen een kans te geven luidt het dan. Volgens mij een verkeerde keuze. Ik heb in vorige bijdragen al gemeld dat een kartel de versnippering niet tegengaat. Eén voordeel hebben ze wel: het wordt gemakkelijker een volledige lijst in te dienen. Maar ik denk dat de N-VA door deze keuze het “De Wever effect” grotendeels verliest. Een kartel betekent nu eenmaal compromissen sluiten, en je verliest een stuk identiteit. Het is immers niet meer echt N-VA.
Er is trouwens al een kreukje te zien tegenover de idyllische barbecue waarop de kartelvorming werd gevierd. Volgens doorgaans welingelichte bron kapt Tom De Bruyne er mee. Dat zal, Tom kennende, wel om inhoudelijke redenen zijn. Het verlies van de huidige voorzitter OCMW is geen goed teken. En het opofferen van Freddy Massart op het altaar van de verjonging dreigt een verkeerde gok te blijken. Om nog maar te zwijgen van het vele Latijn dat Freddy in Tom heeft gestoken. Laten vallen van een oude rot in het vak en jongeren met minder ervaring het veld insturen is altijd risicovol, zeker in politiek. Zele Vlakaf verliest alleszins pluimen.
Ik vraag mij af of dat kreukje tot een scheur zal leiden. De kartelpartner zal op zijn minst toch zijn wenkbrauwen fronsen.
DEROp of eronder?
Bij ZDB zijn de problemen bekend. Enige maanden geleden zochten ze een nieuwe lijsttrekker. Uiteindelijk zou Guy De Roover toch zijn overhaald nog eens op te komen. Maar in de breedte staat de partij natuurlijk zwak. Zij moeten dringend werk maken van een eigen profiel dat een maatschappelijk belang heeft. En daarmee bedoelen we iets anders dan een bedrijfsbelang. Met alle begrip overigens voor het mislopen van het bouwen van de nieuwe sporthal. Benieuwd of de partij zich kan herpositioneren.
Leefbaar of niet?
Over de nieuwkomer Leefbaarder Zele kunnen we nog niet veel zeggen. Francis De Donder is achter de coulissen druk doende om zijn partij gestalte te geven. Hij heeft naar eigen zeggen reeds een groep medestanders verzameld, maar hun identiteit is vooralsnog geheim. Hopelijk voor Francis zitten daar stemmenkanonnen tussen.
Statler en Waldorf
Het Vlaams Belang is een (kleine) constante in onze gemeente. Die zullen hun zetel wel halen. En heimelijk hoop ik dat ook. Anders missen we een stuk folklore in de gemeenteraad met de tussenkomsten van André. Al vrees ik dat de andere helft van het komische duo Statler en Waldorf, die nu als onafhankelijke zetelt, niet meer terugkomt. Tenzij hij onderdak vindt bij een andere lijst.
Tovenaars gevraagd
De Vlaamse socialisten, met onze goede vriend Serdar, hullen zich in stilzwijgen. Socialisme is tegenwoordig synoniem met corruptie, graaicultuur en cliëntelisme. Hun voorzitter John Crombez heeft volgens mij de minst aantrekkelijke job van Vlaanderen. Hij heeft nu een vacature geplaatst voor een Social Media Wizard. Ze zullen inderdaad een tovenaar nodig hebben om hun imago op te poetsen. Dat zegt natuurlijk niets over Serdar, maar ge sleept dat toch mee. Uit het geruchtcircuit haal ik toch dat de provinciale partijleiding Zele belangrijk vindt, en naarstig op zoek is naar kandidaten.
We zullen u zo goed mogelijk op de hoogte houden van de ontwikkelingen. Al zullen sommigen zeggen dat dit allemaal slechts roddels zijn. Maar wat is zaliger dan roddels?
Toogpraat
Ik kijk vooral uit naar Machiavelliaanse pogingen van de ene partij om de kandidaten van andere lijsten op te koteren. Dat zal zeker gebeuren, want iedereen kent iedereen, en aan de toog wordt meer over politiek gepraat dan in het gemeentehuis.
Recente reacties